Niniejszym wpisem chciałbym rozpocząć cykl artykułów dotyczących broni palnej i kwestii prawnych z tym związanych – moja Kancelaria jest przyjazna strzelcom – braciom kurkowym, myśliwym, sportowcom, kolekcjonerom. W polskim prawie posiadanie broni palnej i amunicji regulowane jest bardzo restrykcyjnie. Przepisy ustawy o broni i amunicji oraz Kodeksu karnego przewidują odpowiedzialność karną za posiadanie amunicji bez wymaganego pozwolenia. W praktyce jednak zdarzają się sytuacje, w których osoba posiadająca zezwolenie na broń działa w dobrej wierze, a mimo to może zostać oskarżona o przestępstwo.
Przykład z praktyki – co z amunicją po sprzedaży broni?
Wyobraźmy sobie osobę, która posiadała pozwolenie na broń sportową i była właścicielem karabinka AKM w kalibrze 7.62×39 mm. Po pewnym czasie postanowiła sprzedać tę broń, zachowując inną – np. karabinek Saiga 105 w kalibrze 5.45×39 mm. Broń podobna do siebie, jeden i drugi karabinek to system AK, typ amunicji podobny – pośrednia. Wbrew pozorom, w natłoku codziennych obowiązków, w takiej sytuacji łatwo o błąd. Po dokonaniu legalnej sprzedaży broni większego kalibru, podczas rutynowej kontroli dzielnicowego okazuje się, że w szafie pancernej pozostało kilka sztuk amunicji 7.62×39 mm – najprawdopodobniej zapomnianych i przypadkowo pozostawionych.
Formalnie, zgodnie z art. 263 § 2 Kodeksu karnego:
„Kto bez wymaganego zezwolenia posiada broń palną lub amunicję, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.”
W takim przypadku można uznać, że osoba ta posiada amunicję bez zezwolenia – ponieważ już nie posiada broni w danym kalibrze, a ustawa dopuszcza jedyne posiadanie amunicji w kalibrze, w którym posiadamy broń. Czy oznacza to, że powinna zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej?
Znikoma społeczna szkodliwość czynu – podstawa do umorzenia postępowania
Polskie prawo karne przewiduje instytucję znikomej społecznej szkodliwości czynu. Zgodnie z art. 1 § 2 Kodeksu karnego:
„Nie popełnia przestępstwa ten, kto dopuszcza się czynu zabronionego, którego społeczna szkodliwość jest znikoma.”
W opisanej sytuacji występuje szereg okoliczności przemawiających za przyjęciem właśnie takiej kwalifikacji:
- osoba posiadała pozwolenie na broń,
- posiadana broń była zarejestrowana,
- posiadanie amunicji nie było umyślne – naboje zostały zapomniane po legalnej sprzedaży broni,
- ilość amunicji była symboliczna (kilka sztuk),
- amunicja przechowywana była w sposób zgodny z przepisami (np. w szafie pancernej),
- nie istniało żadne realne zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego.
W takich okolicznościach, z uwagi na brak zawinienia i nikłą szkodliwość społeczną, organy ścigania – prokurator lub sąd – mogą zdecydować o umorzeniu postępowania karnego, powołując się na art. 17 § 1 pkt 3 Kodeksu postępowania karnego (brak znamion czynu zabronionego ze względu na znikomą szkodliwość społeczną).
Jak postępować w podobnych sytuacjach?
Jeśli znajdujesz się w podobnej sytuacji – zostało Ci kilka sztuk amunicji po sprzedaży broni, lub ujawniono posiadanie amunicji, do której nie masz już aktualnego pozwolenia – nie panikuj. Zapraszam do kontaktu, albowiem warto skonsultować się z doświadczonym adwokatem, który może wykazać przed organami ścigania brak winy oraz znikomą szkodliwość społeczną czynu, dążąc do umorzenia postępowania na jak najwcześniejszym etapie.